TIl hamingju þið sem að...

.... þekkið mig. Gaman að segja frá því að ég átti afmæli á fmmtudaginn síðastliðin, þið sem munduð eftir því takk fyrir mig... þið hin ættuð að skammast ykkar! Bauð í afmæliskaffi þar sem mætingin var betri heldur en ég hafði nokkurn tíman þorað að vona. Íbúðin var alveg smekkfull, það voru vandræði að finna sæti og pláss fyrir allt fólkið. Fékk margar góðar gjafir, tyrkneskt nudd í Laugum, allskyns heimilisvörur, snyrtivörur, perlueyrnalokka og e-ð fleira. Frumlegasta gjöfin hlýtur þó að vera tréð sem hún vinkona mín Sísí gaf mér til að kolefnisjafna drusluna þar sem hún hefur greinilega áhyggjur af að hún mengi talsvert og orsaki þessa hækkun í hitastigi á landinu upp á síðkastið. Plantan fær að dafna úti á svölum hjá mér.

Fyrir margt löngu síðan var ákveðið að vinahópurinn ætlaði að ganga Laugaveginn núna um helgina. Makar og alles. E-ð breyttust þó plönin þegar líða fór að ferðalagi. Við ákváðum þá að fara í Skaftafell í staðinn og ganga þar talsvert. Á brottfarardag kom þá í ljós að við vorum orðin bara þrjú pörin sem ætluðum að fara. Þá voru góð ráð dýr. Eftir miklar vangaveltur var ákveðið að fara á föstudaginn á Stykkishólm og eyða þar helginni þar sem að við Gunni erum með þar á leigu þetta fína hús með potti og öllu. Ég get ekki sagt annað en að þetta hafi verið sérlega góð helgi í góðra vina hópi, með tlheyrandi blöndu af afslappelsi og afþreyingu. Set kannski e-ar myndir inn síðar. Við keyrðum meðal annars allt nesið á Laugardeginum með göngustoppi í Hraunsfirðinum, skotfimiæfingum í Kolgrafarfirði og fjöruferð á Djúpalónssand áður en við brunuð á Stykkishólm í mat á Narfeyrarstofu, enduðum svo á að fara í pottinn heima og Tarotlestri fram eftir nóttu.

Gönguferðin í Hraunsfirðinum tók þó heldur lengri tíma heldur en áætlað var þar sem að hundurinn týndist í miðri göngunni. Við vorum orðin ansi hrædd um að hann hefði slasað sig eða þá að hann væri komin e-ð lengst upp á Vatnaleið, eða e-ð álíka. Við dreifðum okkur því og hófum að leita að honum. Klukkutíma eða svo og mikilli leit síðar fór hluti af hópnum þangað sem bílarnir voru geymdir og viti menn þar stóð minn maður, kyrr við bílinn og urraði á þau. Hann er þá ekki vitlausari en það að hann fatti að við förum ekki langt án bílsins....

 

P.s. Ég verð annars að minnast á hvað ég dýrka birtustigið sem er núna svona seint í júlí, ennþá svolítið bjart en samt líka farið að rökkva aðeins á næturna, ótrúlega rómantísk og kósý stemning.