Jude Law bauð mér á Óskarsverðlaunahátíðina!

Jæja þá er það orðið klárt að við mæðgur förum til Boston um páskana í 11 daga. Með stoppi í New York. Pælingin er jafnvel að fljúga til Boston og svo heim frá New York. Mamma tók klikkið á þetta og keypti Saga-Class miða þannig að við getum breytt ferðalaginu eins og okkur hentar. Ástæðuna fyrir því sagði hún vera að henni þætti allt of þröngt að sitja í venjulegum sætum í sex tíma....  Þetta er samt ekki alveg besti tíminn til að fara í massíva verslunarferð... Við Gunni erum að spara okkur fyrir íbúðakaupum næsta haust þannig að það fer e-ð af þeim peningum... En ég meina það er ekki á hverjum degi sem maður fær möguleika á að fara í svona ferð. Enda býst ég ekki við að fara meira til útlanda á árinu. Ætla að nota tækifærið líka og kaupa restina af bókunum sem mig vantar en tími ekki að kaupa hérna heima.. Ég býst við að það verði gott úrval af bókum í Boston, enda Harvard háskóli og Cambridge í bænum.

Það er annars óþolandi að vera að spara.. ég mæli ekki með því! Það er algjörlega ekki minn stíll!

Kláraði annars eitt fag um daginn... sennilega eitt það leiðinlegasta sem ég hef farið í. Almenn sjúkraþjálfunarfræði... Ekki búin að fá einkunn enn! Hún verður sennilega nær 5 heldur en 10. Svo að núna hefur maður enga afsökun fyrir að demba sér ekki í súper fögin. Stærstu kúrsar sem ég hef farið í hingað til.. tveir kúrsar sem eru 7 einingar hvor um sig og einn 3 eininga kúrs.

Mig dreymdi annars skemmtilegan draum í nótt. Mig dreymdi að ég væri að fara á Óskarverðlaunahátíðina. Jude Law hafði boðið mér og ég var í stresskasti í Kringlunni að leita mér að fötum til að fara í og það var alveg að fara að loka og ég fann ekki neitt til að fara í... Mjög raunverulegt þegar ég vaknaði... nema ef ég væri að fara á Óskarsverðlaunahátíð þá myndi ég ekki leita mér að fötum í Kringlunni af öllum stöðum.....

Samt sem áður spurning hvort að svona draumar ungra Reykjavíkurmeyja verði raunverulegir áður en langt um líður!!!!

Þarna kom það...

Ég held ég hafi sjaldan eða bara aldrei heyrt aðra eins snilld. Enda eins og maðurinn sagði þá hlær hann bara að tilhugsuninni að jarðaförinni sinni. Ég gæti alveg hugsað mér að afkomendur mínir haldi bara partý ef ég dey á gamals aldri. Svona til að fagna góðri ævi og feitum arfi og láti jarða mig í líki diskó-kúlu. Enda er ég diskó skvísa með meiru og meira en lítið við hæfi að enda lífið á góðu partýi ;)

Lét jarða sig í Ferrari-líkkistu

Jæja.. nú er mér nóg boðið!

Ég er ekki að trúa þessu... bakið á mér er í hönki núna. Sjúkraþjálfarinn er ekkert að gera fyrir mig og hef ekki getað sofið almennilega í svona viku núna. Ég hef talsverðar áhyggjur af því að þeir hafa hundsað aukaeinkennin sem ég hef haft fyrir utan bakið og hafi ekki skoðað mig nógu vel. Ég held að annað hvort séu þetta séu bara e-r hysterísk einkenni hjá mér (s.s. semi-andlegt) eða þá að það er e-að mikið að í stoðkerfinu. Ég er nokkuð klár á því að þau einkenni sem ég er með núna eru ekki frá brjósklosinu af því ég held að það sé svo til gróið. Útaf öllu sem ég er að læra núna í sjúkdómafræði stoðkerfis í skólanum er ég farin að efast svolítið um vinnubrögðin hjá þessum körlum. Þeir skoðuðu ekkert á mér mjaðmagrindina fyrir utan SI-liðinn og hafa ekkert skoðað almennilega stöðuna á fótum og hnjám. Líka sú staðreynd að spjaldbeinið á mér var svoleiðis rammskakkt þegar ég byrjaði hjá þeim vísar að mínu mati til þess að það er e-r undirliggjandi orsök fyrir þessari skekkju sem ekki er búið að laga. Það er alltaf verið að hamra á klínískri rökhugsun við okkur í skólanum... ég held að þeir ættu að skella sér á námskeið! Þetta er líka bara ekkert eðlilegt að lítið og saklaust brjósklos, þó reyndar á tveimur stöðum, geti verið meira en heilt ár að lagast.... það er e-ð spúkí við þetta.

Aðal ástæðan fyrir því að ég er að pirra mig á þessu er sú að Meistaramót Íslands í frjálsum er um helgina og ég auðvitað get ekki keppt. Ég var svo abbó út í þessar stelpur sem voru að keppa í hástökki að ég var alveg að deyja. Ég hefði að öllum líkindum verið í baráttunni um gullið. Ég hugsa oft um það hvað ég hefði getað stokkið í fyrra þegar ég var önnur... þegar ég var að stökkva yfir rúmlega 1.60 og var með svo mikla lömunarverki og krampa í stökkfætinum að ég gat varla gengið!!! Ég var í besta formi sem ég hef verið í mörg ár í fyrra. Frekar létt á vigt en samt mjög sterk. En svona er þetta, mér er bara e-n veginn ekki ætlað að ná langt í frjálsum. Ég hugsa líka oft um það hvað hefði orðið úr mér hefði ég farið að æfa e-a aðra íþrótt. Ég held að ég sé með hugarfar meistara... alltaf tilbúin til að leggja aukalega á mig og geri allt til að ná árangri, jafnvel of mikið. Þrjóskan í mér leyfir mér ekki a gefast upp á frjálsum. Ég er líka e-n veginn þannig að ef ég ákveð að ég ætla að geta e-ð þá klára ég það, hvort sem það er skóli, íþróttir eða annað.

En jæja þá er best að fara að halda áfram að læra fyrir prófið á mánudaginn, almenn sjúkraþjálfunarfræði, ég held að ég alheiminum hafi ekki verið fundinn upp jafn leiðinlegur kúrs á háskólastigi. Hann er svo leiðinlegur að ég er búin að vera að fresta því í allan dag að fara að læra... og klukkan er að verða hálfellefu að kvöldi... must be pretty bad

loksins, loksins, loksins

Ég hef oft haldið því fram á seinni árum að ég sé ansi sleipur dansari. Ég er sjálfsagt ókrýnd drottning vondu-dansa-keppnanna ásamt vinkonu minni Sísí. Það krefst nefnilega talsverðar tækni að get dansað illa. Eiginlega meiri heldur en að geta dansað eins og engill. Eða við skulum ekki segja illa, heldur frjálslega. Við erum ansi plássfrekar þegar við förum á gólfið og dönsum af innlifun og innri takti. Leggjum vinnu í sporin okkar og reynum að hafa þau samhæfð. Þar sem að við Sísí erum bestar í samhæfðum dönsum þá hélt ég að ég ætti ekki í vandræðum með að fara í hóptíma í Salsa í Laugum. Ég var orðin svo þreytt á brettinu í gær að ég ákvað að gerast frökk og fara í fyrrnefndan tíma. Ég veit ekki hvort truflaði mig meira, allir speglarnir þarna inni, eða ofurdansstelpan sem var fyrir framan mig með tilheyrandi handasveiflum og geiflum. Mér hefur sjaldan liðið jafn kjánalega og þegar við vorum að endurtaka sömu rútinuna í ca. 35.skipti og ég var ekki ennþá að ná henni og fyrrnefnd stelpa fer að hlæja að mér. Ég gekk út skömmu síðar. Ég hef ákveðið að danshæfileikar mínir njóta sín meira á dansgólfi heldur en í líkamsræktarsal og held mig því við það. Ég held að ég hefði rúlað ef það hefðu verið diskóljós og myrkur...

 

Gunni er annars kominn í bæinn í tæpan mánuð. Er í verknámi við Versló. Allt gott um það að segja. Nema hvað allt heimilishald verður talsvert flóknara þegar tveir eru saman á heimili heldur en einn. Við höfum rekið okkur á það að okkar eigin vanar og siðir eru að krossast. Hann vill sjóða matinn en ég steikja, hann vill hafa hlutina þarna en ég annars staðar, hann vill fara á æfingu á einum tíma og ég öðrum og svo framvegis. Þetta getur skapað talsverða togstreitu þegar hvorugur vill bakka undan. Við erum bæði sátt við okkar eigin vana. Hann verður líka pirraður á að klukkan mín er ekki í takt við aðrar. Mér er bara e-n veginn ómögulegt að vera alltaf að flýta mér til að vera komin heim eða í hitting á ákveðnum tíma og forðast því eins og heitan eldinn að segja við fólk að ég komi á e-m nákvæmum tíma. Það er alveg dæmt til að mistakast. Mér leikur forvitni á að vita hvernig vinir að vandamenn í svipaðri stöðu leysi svona deilur eða hvort við Gunni séum e-ð einsdæmi hvað þetta varðar???

P.S. LOKSINS, LOKSINS, LOKSINS, er pían að fara að skella sér til New York. Systa fær NY ferð í staðinn fyrir að fermast og ég ákvað að skella mér með. Förum um páskana í 10 daga... SWEET! Ef e-r veit um tiltölulega ódýra gistingu í NY má hann endilega láta vita.

Ládeyða íslensku þjóðarinnar

Það er aðdáunarvert að fylgjast með Ómari Ragnarssyni og baráttu hans fyrir náttúru Íslands. Ég vildi að ég hefði sömu þrautseigju og hugsjón til að fylgja eftir málefnum sem eru mér hjartans mál líkt og hann gerir. Ég hugsa oft hvað það væri gaman að mótmæla öllu því ranglæti sem er þröngvað upp á okkur. Skrifa í blöðin ef ég væri ekki sátt við hátterni og framkomu þingmanna, mótmæla með látum hækkun á matvöru, sniðganga þá banka eða verslanir sem okra á mér og svo framvegis. En einhvern veginn þá virðist það ekki vera ¨COOL¨ að vera á móti slíku. Ég er svolítið rebel í mér en mér finnst e-n veginn eins og það sé hvorki áhugi eða vilji í fólkinu til að breyta hlutunum frá núverandi ástandi. Ég held að þjóðin skilji ekki máttinn í því að margir taki sig til saman. Það er létt að knésetja e-ð fyrirtæki með því að sniðganga það. Ef allir á Íslandi myndu mótmæla hækkun á t.d. mjólkurverði með því að kaupa ekki neinar mjólkurvörur í kannski tvær vikur... hvað myndi gerast?.. jú mjólkursamsalan myndi draga hækkunina til baka því hún ætti hættu á verða fyrir stórum skaða viðskiptalega með þessu uppátæki. Alveg eins á sama hátt er hægt að mótmæla gjaldskrárhækkunum í bönkum með því að hóta því að fara með viðskipti sín e-ð annað. Ef ekkert er gert í því þá stendur maður bara við stóru orðin. Öll þessi fyrirtæki eru upp á náð og miskunn kominn fólksins í landinu. Það eru ekki fyrirtækin sem stjórna landinu heldur fólkið. Þó að það virðist sem því hafi verið snúið við upp á síðkastið.  

Mér er sérlega minnistætt þegar ég var í menntaskóla á Ítalíu árið 1999. Þar sótti ég nám í almennan skóla en ekki sérskóla eins og svo margir. E-ð gramdist samnemendum mínum í almennu skólunum að fjárveiting sem ætluð var ríkiskólunum í landinu var svo gefin þessum einkaskólum. Ekkert rosalegt... annað eins hefur nú gerst. En það varð allt brjálað. Nemendur fluttu barátturæður og hópsöngva í íþróttasalnum, létu heyra í sér, töluðu við fjölmiðla og allt skólastarf í menntaskólum á Ítalíu lamaðist í heila viku. Ég var frekar nýlega flutt út og skildi því lítið í málinu og fannst erfitt að fylgjast með atburðarrásinni. En mér skildist á þeim að þessari fjárveitingu hafi verið skilað aftur á réttann stað í kjölfar þessara mótmæla. Í millitíðinni tókst mér reyndar að láta plata mig í e-a pínlegustu athöfn sem ég hef á ævi minni framkvæmt... ég flutti sérlega lélegt söng og dansatriði fyrir framan allan skólann... og beið mannorð mitt varanlegan skaða eftir þá athöfn. Sérstaklega vegna þess að strákur sem ég var nokkuð skotin í á þessum tíma var í salnum til að sjá herlegheitin. En á þessum tíma hefði mér aldrei dottið í hug sá möguleiki væri til að nemendur gætu tekið málin í sínar eigin hendur og kveikti það í mér neista sem ekki hefur enn slokknað.

Annars þá er ansi spennandi að fylgjast með Silfri Egils núna upp á síðkastið. Heitar umræður og fullt af æsingi og spennu. Ég hef lúmskt gaman af þessum þáttum þó ég sé nú ekki fræg fyrir annálaðan stjórnmálaáhuga. Greinilegt er að kosningaár er í uppsiglingu. Ég ætla að leyfa mér að spá því að hrun samfylkingarinnar haldi áfram, sjálfstæðisflokkurinn tapi einnig talsverðu fylgi, vinstri grænir bæti við sig á kostnað samfylkingarinnar og frjálslyndir og framsókn floppi. Jón Baldvin kom með ansi hressilega punkta í sinni umræðu og Þráinn Bertelson setti hlutina fram með skemmtilegum og alþýðlegum blæ. Í þessum þætti fékk ég sterka trú á mögulegu framboði Framtíðarlandsins sem myndi þá boða e-s konar miðjustefnu með náttúruverndar sjónarmiðum. Ef svo færi að þetta framboð yrði sett saman af menntuðu og vitsmunalegu fólki þá er nokkuð ljóst hvert mitt atkvæði færi í vor. Ég er nokkuð viss um að þetta framboð yrði vinsælt hjá unga fólkinu sérstaklega ef eitt af þeirra stefnumálum yrði að hætta við fyrirhugaða hækkun á skólagjöldum í HÍ. Það yrði vonandi til að hrista aðeins upp í ríkistjórninni og vonandi að mátturinn færist til fólksins en ekki enn lengra frá þeim eins og útlit er fyrir með áframhaldandi setu núverandi ríkisstjórnar.

Jæja frjálsar-stelpur

.. þið munið allar eftir hittingnum í kvöld hjá mér kl. 8. Ekki mikið seinna. Nema kannski Oddný ef hún kemst þá. Ég bíð upp á e-r veitingar. Ykkur er samt velkomið að bæta í púkkið.

Hlakka til að sjá ykkur

 

Þessi yndislegu börn

Þau eru svo yndisleg krakkarnir sem eru að æfa hjá mér að ég verð bara að segja ykkur frá þessu. Þegar ég var að koma á æfingu áðan segir einn strákurinn við mig:

S: Varstu í útlöndum?..

Ég: Nei! Af hverju heldurðu það? 

S: Æ, þú ert bara eitthvað svo brún í framan?... (og ég er b.t.w. eins og eggjahvíta í framan ég er svo glær).

Stuttu seinna segir hann þegar ég var e-ð að sýna honum til verka,

S: Nei, ég sé það núna, þú hefur ekki verið útlöndum, þér er svo kalt á höndunum!!!!!

Oh, þau eru svo mikil yndi stundum. Sérstaklega er líka gaman þegar þau eru að reyna að lýsa einhverjum verkjum sem þau hafa. Einn sagði t.d. áðan: Ég skil þetta ekki bara, mér er svo ótrúlega illt í fætinum, þetta kom bara allt í einu þegar ég var að hlaupa, ég held að ég hafi sprengt æð eða eitthvað!!!! Annar sagði líka um daginn: Mér er svo illt í æðinni í lærinu að ég get bara ekki hlaupið... og haltraði svo í burtu alveg þangað til hann byrjaði að hlaupa alveg óvænt eðlilega :) Ég fæ líka reglulega frá þessum yngstu: Mér er svo illt í puttanum að ég get ekki hlaupið... eða: Ég er með sár á hendinni og þá er svo vont að hlaupa.

Ég fékk ágætis áminningu um það núna í vikunni að maður á samt ekki alltaf að hundsa það þegar krakkarnir eru að kvarta undan verkjum. Einn strákur sem er að æfa hjá mér, svolítið í þéttari krantinum, er alltaf að kvarta undan verkjum í fótunum, en þeir eru aldrei á sama stað og bróðir hans er krónískur nöldrari, þannig að ég hélt að hann væri kannski bara að aumingjast og ekki að nenna að gera það sem ég setti honum fyrir. Svo ákvað ég að skoða á honum fæturna á seinustu æfingu til að skoða hvort það væri í raun og veru e-ð að og þá kom í ljós að drengurinn er með mjög slæma plattfætur á báðum sem veldur honum bólgum og verkjum í hnéliðnum og mögulega alla leið upp í mjaðmir. Sinar og liðbönd öll frekar trosnuð og laus. Ég skrifaði strax bréf með honum heim þar sem ég sagði þeim að fara með hann til læknis. Hann þarf greinilega annað hvort að fara í talsverða sjúkraþjálfun eða skipta um íþrótt. Heppilegt að við erum einmitt núna að læra um sjúkdómafræði stoðkerfis í skólanum þannig að ég náði að kveikja á einkennunum. Hefði ég bara verið e-r annar, asni sem kann ekki neitt eða e-r 16 ára stelpa þá hugsa ég að strákurinn hefði haldið áfram að hlaupa á þessu og mögulega eyðilagt á sér hnéliðinn fyrir lífstíð. En núna veit hann allavegna af þessu.

Ég hugsa aldrei út í það að hvort fólki finnist kannski ekki gaman að hlusta á rausið í mér um hin og þessi meiðslin og hvað eigi að forðast og so on. Ég ætla að vona að fólk finnist ég ekki vera mikla mig fyrir vikið. Ég hugsa bara alltaf, ef e-r hefði sagt mér þá hluti sem ég veit í dag fyrir kannski  nokkrum árum þá hefði ég getað sparað mér mikinn tíma í að vera meidd og ef ég get hjálpað e-m með þessu rausi og kannski komið í veg fyrir allavegna ein slæm meiðsli þá finnst mér það réttlæta rausið.

oh.. og ég sem ætlaði bara að skrifa um strákinn efst

Nintendo-itis

Það er alltaf svo gaman að segja frá skemmtilegum hlutum sem maður er að læra í skólanum... Í dag t.d. vorum við að læra um sjúkdóm sem heitir.. og ég er ekki að djóka... nintendoitis. Nafngiftin kemur frá því að einstaklingar sem hafa þennan sjúkdóm hafa það allir sameiginlegt að hafa spilað of mikið af Nintendo. Þetta lýsir sér í bólgum í sinum réttivöðva þumalfingurs. Getur valdið talsverðum verkjum. Eins og gefur að skilja er þessi sjúkdómur frekar nýr af nálinni  Spurning um að kunna sér ekki hóf?!

Verð annars bara að segja frá því að ég tók æfingu í Höllinni áðan. Gerði 6x60m á 90% hraða með 3 mín á milli og svo beint á eftir 100-200-300-200-100m vel hratt með 2 mín á milli og er bara verkjalaus. Þannig að þetta er allt að leiðinni í rétta átt. Ég ætla að reyna að fara að hlaupa aðeins meira interval núna og prófa að fikra mig áfram í stuttu sprettunum. Engin hopp samt áfram í að minnsta kosti nokkra mánuði. Mér gengur líka vel að skokka, get alveg skokkað upp í allt að klukkutíma án verkja. Held að það sé frekar skortur á þoli sem myndi stoppa mig þar. Sjúkraþjálfarinn minn sagði mér að ég væri í hóp með ca 3-4% fólks sem fær brjósklos og það gengur ekki til baka á 3-6 mánuðum. Líf mitt virðist allt vera á þessum nótum, allavega hvað meiðsli varðar. Ég virðist alltaf fá meiðsli sem að nær enginn fær en er geðveikt erfitt að losna við. Ég held að ég sé ekki að ýkja þegar ég segi að ég hef ekki verið meiðslalaus í heilt ár síðan ég var 15-16 ára..... Það gera sem sagt e-r 7-8 ár. Ég hef alltaf byrjað að æfa að hausti til og æft eins og brjálæðingur og svo þegar það er komið vor er ég algjörlega búin á því af ofþjálfun og líkaminn allur í hönki. Ég er búin að ákveða núna að það er ekki þess virði að vera orðin hálfgerður hjólastólamatur um fimmtugsaldur til að geta keppt í frjálsum í kannski 3-4 ár í viðbót. Ég verð líka að fara að hugsa út í það að ég get ekki unnð sem sjúkraþjálfari ef ég er alltaf að drepast í öllum líkamanum. Ég held samt að ég sé bara svona öfga-manneskja í hjarta. Allt sem ég ákveð að gera og gríp í mig, geri ég af talsverðu offorsi. Hvort sem það er vinna, íþróttir, matarræði, dans og jafnvel þrif. Ég nenni sjaldan að ryksuga en þegar ég byrja á því þá verð ég líkt og andsetin. Fólki er vissara að forða sér. Sömuleiðis þegar ég byrja að dansa. Það vekur sjaldan kátínu hjá öðrum, en vissulega mína eigin

Ótrúlegt hvað mér finnst tíminn alltaf líða hratt núna. Í mínum huga er bara mánudagur en allt í einu er bara kominn miðvikudagur og bara stutt í helgarfrí. Þetta er alltaf svona. Held að það sé líka af því að dagarnir hjá mér eru alltaf bara alveg fullpakkaðir... veit ekki alveg hvenær ég á að hafa tíma til að læra. Er ekki ennþá komin í gírinn að læra á fullu. Þarf að fara hrista þennan tímaskort af mér og demba mér í lærdóminn. Enda stutt í fyrsta próf.. 12.feb.

Annars er stutt í að ég fái Gunna til mín í bæinn. Hann byrjar í verknáminu 5.feb og verður í einn mánuð. Það verður ótrúlega huggó. Svo gaman að kærastann hjá sér á næturnar til að faðma mann og knúsa. Svona fyrir þá sem muna þá erum við ennþá í keppnis-nammibanni. Við erum bæði frekar miklar keppnismanneskjur að eðlisfari þannig að ég býst við að þetta nammibann standi e-ð fram á næsta áratug. Seinast þegar ég fór í svona keppni þá stóð hún yfir í 8 ár . Gunni er samt í meiri yfirhalningu heldur en ég.. hann ér að æfa núna tvisvar á dag. Vaknar klukka hálfsjö til að fara að skokka í 90 mín. ..... Já ég veit hann er geðveikur. Svo fer hann og lyftir eða sprettir seinni partinn.

 En jæja gömlu Ármanns stelpur. Hittingur á sunnudaginn? Ég veit að Oddný, Lilja og Björg komast. Berglind kemst víst ekki  En hvað með ykkur hinar? Endilega látið vita sem fyrst. Spread the word!!

Já svona er þetta bara...

Ágætis helgi liðin. Gunni kom í bæinn á föstudaginn og í tilefni bóndadagsins bauð hann okkur út að borða á Ítalíu, fengum ágætis mat og vín. Ég bauð honum hinsvegar í bíó. Fórum á The Prestige. Ágætis ræma. Var samt búin að uppgötva fléttuna eftir svona klukkutíma. Það var gengið ansi langt í því að tryggja að fólk næði örugglega twistinu. Laugardagurinn fór svo mestur í að vera með krökkunum á Stórmóti ÍR sem var í Höllinni. Vorum með stóran hóp af krökkum að keppa. Erfiðast fyrir þessar elskur var að keppa í 600m hlaupunum, þau voru sum farin að gráta eftir fyrsta hringinn enda mörg að hlaupa svona langt í fyrsta sinn. Það lá við að ég færi að gráta með þeim, það fékk svo mikið á mig að horfa á þau. Stoltið líka svakalegt þegar vel gekk, sérstaklega hjá þessum yngri.

Er búin að vera að uppgötva sjálfa mig sem e-a fyrirmynd fyrir þessa krakka. Það hvernig ég bregst við árangri þeirra og getu getur haft rosa áhrif á sjálftraust þeirra. Ég reyni að hrósa hverjum og einum fyrir a.m.k. einhvern einn hlut á hverri æfingu. Reyni líka að passa mig að hrósa öllum jafnt og gefa mig jafnt að þeim. Líka þeim sem eru erfiðþ Gaman samt að þessum 6-9 ára aldri. Þau eru svo einlæg og skemmtileg. Koma alltaf og faðma mann þegar þau koma á æfingu. Stelpurnar litlu héldu að ég væri 16 ára. Það er svo gaman að þau gera engan greinarmun á 15 og 25. Fyrir þeim er maður bara fullorðin.

Á laugardagskvöldið hélt Hrefna svo upp á 23 ára afmælið. Gott teiti. Fullt af fólki. Ég var ein af þeim fáu sem þekkti flesta þarna annars var það svona frekar hópaskipt. Ég ætlaði að hjálpa til við að hrista mannskapinn saman og hafa e-n samkvæmisleik. Stoppdans varð fyrir valinu. Það voru ekki allir jafn spenntir fyrir þessu uppátæki mínu og ég. Nokkrar tilraunir voru gerða til að  hefja leikinn en jafnóðum biluðu græjurnar.  Ég er ennþá með verðlaunin í töskunni sem ég hét sigurvegaranum. Held annars að það mætti hafa meira af leikjum í partýjum.. og þá er ég að meina e-ð annað en drykkjuleikjum. Fórum svo niður í bæ rétt fyrir 3. Ansi troðið og litlir möguleikar fyrir stóran hóp stúlkna að reyna að komast e-s staðar inn. Ég var svo farin að finna fyrir því að ég væri að verða veik svo ég bauð ekki í það að bíða e-s  staðar í röð, illa klædd í e-a klukkutíma þannig að ég fór bara heim.

Sunnudagurinn var svo bara rólegur. Ætlaði á skíði en þar sem ég var eiginlega orðin bara veik var það ekki í myndinni. Horfði annars á Dreamgirls tölvunni í gær. Verð að segja að hún stóð ekki alveg undir væntingum. Endirinn var e-ð snubbóttur og sagan ekki nógu trúverðug. Hefðu mátt minnka sönginn alveg um nokkur lög. Þessi mynd snart ekki neina strengi í mínu hjarta.

En er annars bara lögð í bælið... komin með hálsbólgu, nefrennsli og eyrnarverk Einkennilegt að ég gríp sjaldan svona umgangspestir. En þegar ég verð veik þá verð ég yfirleitt MJÖG veik. En það gerist líka bara svona á 2 ára fresti. Þá fæ ég e-a skæða víruspest. Eins og þeim sem voru með mér á Spáni um páskana seinustu urðu vitni að.

Hvað segið þið annars frjálsíþróttastelpur gömlu um að hafa saumaklúbb um næstu helgi? Finnst bara of langt síðan við höfum allar komist í saumaklúbb saman.

Þáttaka öryrkja á vinnumarkaði + skemmtilegur fróðleikur dagsins:)

Endalaust gaman hvað við lærum margt skemmtilegt í Háskólanum. Í gær vorum við í tíma um sjúkdómafræði taugakerfis. Hún var að fræða okkur um ¨sexual headache¨. Sem er fyrirbrigði sem fólk getur fengið þegar skynörvun frá taugaendum til heilans verður of mikil við fullnægingu, heilinn fær of skyndilega of mikið af boðum frá líkamanum og afleiðingin verður skerandi hausverkur. Nánast óbærilegur. Er víst talsvert algengt. Setningin: ¨Nei ekki í kvöld ástin, ég er með hausverk¨ fær nýja merkingu!! Ekki fylgdi samt sögunni hvort þetta væri algengara hjá körlum en konum.

Það er eitt sem að ég sem verðandi fagaðili í heilbrigðisþjónustu fæ ekki skilið er: AF HVERJU Í ÖSKÖPUNUM ER ÖRYRKJUM OG ELDRIBORGURUM EKKI GERT KLEIFT AÐ FÁ AÐ VINNA MEÐFRAM BÓTUM EÐA ÞÁ GEGN VÆGRI SKERÐINGU????

Ég veit að öryrkjar mega vinna sér inn e-n 300 þús. kall á ári áður en það verður skerðing. En staðreyndin er að það er bara ekki nándar nærri nóg. Öryrkjar eru í flestum tilvikum fólk sem að hefur skerta starfsorku. Það er ekkert sem segir að þetta fólk geti alls ekki unnið. Það varð talsverð umræða um þetta hérna í skólanum um daginn. Staðreyndin er að það eru engvir ókostir við að leyfa öryrkjum að reyna að vinna sér aukapening með hlutastarfi án þess að þeir eigi það á hættu að missa bæturnar ef e-ð kæmi upp á. Auðvitað yrði þetta persónubundið val hjá hverjum og einum. Staðreyndin er að flestir verða öryrkjar vegna vandamála í stoðkerfinu og eiga sennilega erfitt með erfiðis vinnu vegna þess. Það versta samt sem fólk með þess háttar örorku gera er að leggjast í kör og gerir það ástandið bara verra.

- Í fyrsta lagi myndi kostnaður við heilbrigðisþjónustu þessa fólks lækka þar sem að það yrði meira á hreyfingu, hreyfing myndar endorfín sem gerir fólk glatt, ef fólk er glatt þá finnur fólk minni sársauka og er síður líklegra til að þurfa á geðlyfjum eða verkjalyfjum að halda. Hreyfing viðheldur líka vöðvastyrk og heilbrigði hjarta og taugakerfis.

- Hægt væri að minnka talsvert hlutfall fátækra barna þar sem að aukatekjur foreldra myndu stuðla að meiri jöfnuði.

- Snjóboltaáhrif á heilsufar þessa fólks yrði í flestum tilfellum minni, þar sem að fólk yrði aktíft í samfélaginu og innivera og rúmlega þessa fólks yrði sennilega minni.

- Tíðrætt er um að offramboð er á störfum í þjónustugeiranum sem að öryrkjar og aldraðir gætu að stórum hluta mannað.

- Kostnaður við aukna vinnuþáttöku öryrkja myndi ekki falla á ríkisstjórnina. Heldur frekar til að minnka útgjöld hennar.

Það er nokkuð ljóst að þetta er win-win situation. Það græða allir á því að öryrkjum verði gert kleift að fara á vinnumarkaðinn. Kostnaður ríkisins yrði minni af þessu fólki á móti því að þeirra efnahagur gæti skánað. Þeir yrðu virkari í þjóðfélaginu og mögulegur kostnaður ríkisins vegna heilbrigðisþjónustu við hópinn myndi að öllum líkindum lækka stórlega. Þörf á erlendu vinnuafli myndi minnka og meiri jöfnuður gæti skapast. Ég veit ekki hvort að það er barnslegt af mér að hugsa svona og fleiri hlutir komi að máli en þeir mega þá endilega kommenta á það. Ég held að þessi kjarabót myndi gagnast öllum betur heldur en hækkun á örorkubótum. Hún yrði líka hvatning til þáttöku á almennum vinnumarkaði. Mér þætti nær lagi að öryrkjar mættu vinna sér inn milljón aukalega fyrir utan bætur án þess að skerðing verði.

En þetta er náttúrulega bara mín skoðun og endurspeglar ekki skoðun ríkisstjórnarinnar.