I like.....

Stórskemmtileg helgi að baki verð ég að segja. Gunni að útkrifast úr Háskólanum og Sísí vinkona líka. Stórveisla var haldin heima hja pabba Gunna á Selfossi með fjölskyldu og vinum um miðjan daginn, seinna um kvöldið var svo veisla hjá Sísí vinkonu. Ég skemmti mér svo alveg frábærlega í þéttum dansi á Vegamótum og fleiri stöðum í góðra vina hópi. Ég var í það góðu skapi að ég lét ekki allavegna klukkutíma biðröð inn á staðinn aftra mér. Á Vegamótum var þvotturinn þveginn, nautið mjólkað og boltunum haldið á lofti fyrir þá sem skilja hvað ég á við. Ég var líka í það góðum fílíng að ég lét nokkur glerbrot í fætinum og snúinn ökkla ekki aftra mér frá því að dansa frá mér allt vit. Fór óvenju seint heim líka eða rétt um 6 leytið. Rölti svo með Hrefnu heim á sárum fótum þangað til að ég sá Gunna í aftursæti merkts lögreglubíls við Melatorgið þar sem hann hafði fengið far sökum ölvunar :) Við létum svo eins og fífl á leiðinni heim og vöktum sennilega hálfan Vesturbæinn. Ógó gaman....

Gott líf..

Mér finnst ástæða að segja öllum frá því hvað ég er glöð. Ég er búin að vera í svo góðum fílíng síðan ég kláraði prófin að það er alveg með ólíkindum. Gæti hugsanlega verið af því að:

• Ég sef núna ein í rúmi (Gunni erlendis). Svefninn verður því talsvert vandaðri þar sem ég sef oft mjög svo laust.
• Ég borða líka svo hollt núna af því það er heilsumánuður í vinnunni og hef ég varla borðað annað en grænmeti og fisk í þrjár vikur núna þannig að það gæti haft áhrif. Finn að ég er miklu orkumeiri á daginn.
• Sumarið er komið og það er svo frábærlega yndislegt að ég get varla lýst því.
• Ég á frábæra vini (þó sumir séu búnir að vera óeðlilega lengi fastir í skólavinnu!!!!!)
• Ég er alheilbrigð og get gert allt sem mig dettur í hug.
• Bakið á mér er orðið gott sem er þvílíkur léttir. Búið að vera ansi leiðinlegt vesen allt of lengi.
• Allir vinir mínir og fjölskylda er heil heilsu sem er mikilvægara en allt annað.
• Ég er svo heppin að hafa fæðst á Íslandi, maður gleymir oft að þakka fyrir það!!!.
• Ég náði öllum prófunum og gott betur en það.
• Ég er að vinna með svo skemmtilegu fólki.
• Ég á frábæran kærasta og tengdafjölskyldu
• Ég og bróðir minn erum loksins orðin sátt við hvort annað eftir marga ára deilur.

Ég hef svo margt jákvætt og gott í lífinu að ég held að ég gleymi oft að þakka fyrir það. Maður á það til að einblína oft á það sem betur mætti fara heldur en að hlúa að öllu því góða. Ég trúi því að framtíðin mín beri svo marga góða hluti í skauti sér. Það er svo gott fyrir sálina að minna sjálfan sig á það reglulega hvað maður hefur margt að þakka fyrir.

Hver er munurinn?

Þetta þykir mér frekar sérstök hegðun hjá sænsku fegurðarpíunni. Hún tók þátt í ungfrú Svíðþjóð en vildi ekki taka þátt í Ungfrú alheimur af því þar eru konur hlutgerðar og niðurlægðar.... bíddu er þetta eki talsverður tvískinnungur. Þurfti hún ekki einmitt að taka þátt í nákvæmlega svoleiðis fegurðarkeppni til að komast á Ungfrú Alheims keppnina? Var þá keppnin í Svíðþjóð e-ð öðruvísi? Niðurlægði hún ekki konur og hlutgerði? Maður bara spyr sig?....... Fegurðarsamkeppni og ekki fegurðarsamkeppni!

Ungfrú Alheimur krýnd í Mexíkó

Skandall hjá Samfylkingu að missa heilbrigðisráðuneytið

Jahh hérna segi ég nú bara. Með fullri virðingu fyrir Guðlaugi Þór og hans störfum þá tel ég það mikið óhappaskref hjá Samfylkingunni að láta heilbrigðisráðuneytið sér úr greipum renna. Ég fékk það á tilfinninguna í viðtalinu að heilbigðisráðuneytið sé ekki óskastaða Guðlaugs og því sísti staðurinn sem hann ætti að sækja inn á. Ég trúi bara ekki að maður sem hefur enga menntun á sviði heilbrigðismála né áhuga eigi eftir að geta fært eitthvað gott fram fyrir það fólk sem þarf á aðstoð heilbrigðisþjónustu að halda. Sif Friðleifsdóttir var þó allavegna menntaður sjúkraþjálfari þó að hún hafi nú ekki staðið sig eins vel og hún hefði getað.

Ég held að það fyrsta sem Guðlaugur Þór ætti að gera væri að fara inn á sjúkrahúsin, stofurnar, samtökin og bandalögin og ræða við bæði starfsfólkið og sjúklingana um hvað þarf að laga. Það er fólkið sem hefur reynsluna af því hvernig kerfið er að virka og hvaða umbætur er hægt að gera. Fyrsta skrefið væri að hætta við þetta blessaða hátæknisjúkrahús og gera frekar betur við þessi ágætu vannærðu sjúkrahús sem eru til nú þegar. Ég hef ekki hitt einn einasta heilbrigðisstarfsmann sem telur að þetta sjúkrahús leysi þann vanda.... Það þýðir ekkert að opna flott sjúkrahús með flottum græjum ef enginn er starfsmaðurinn sem vill vinna þar á þeim launum sem eru í boði núna. Ég get alveg sagt fyrir mitt leyti að sem verðandi sjúkraþjálfari þá er það ekki til í myndinni að ég fari að starfa á ríkisreknum spítala eða heimili að loknu námi. Ég held að aðrir skólafélagar mínir séu sammála mér í því.

Það er þó bót í máli hér að almannatryggingar felast hér á eftir undir félagsmálaráðuneytið sem nú verður stjórnað af Jóhönnu Sigurðardóttur sem ég vona að gera ærlega uppstokkun á svo að öryrkjar og aðrir sem eru stórneytendur að heilbrigðisþjónustu fái loksins tækifæri á að vinna sig út úr þeim sjúkdómum, fátækt og öðru sem að þeim kemur. Að lokum vona ég að báðir þessir ráðherrar gefi sér tíma til að heimsækja hjúkrunarheimilið Sóltún og noti það sem viðmið fyrir það hvernig á að standa að hjúkrun og aðstöðu fyrir eldri borgara á landinu.

Guðlaugur Þór: Hlakka til að takast á við verkefnið

Leynileg brúðkaup

Við Gunni lentum í heldur betur óvæntri athöfn í gær. Okkur hafði verið boðið í útskriftarveislu til æskuvinar Gunna, Andra, til foreldra hans í Grafarvoginum. Andri var búinn að tvíminna okkur á veisluna þannig að við ákváðum að láta annríki ekki stöðva okkur frá því að mæta í klukkutíma eða svo. Þegar veislan er komin vel á veg hefjast e-r létt ræðuhöld í tilefni dagsins. Sjálft útskriftarbarnið (-maðurinn, maður segir varla barn um þrítugan mann??!!) endaði á að hefja raust sína. Hann þakkaði öllum komuna um leið og seinustu gestirnir voru að ganga í hús, þar á meðal var frændi hans sem er prestur og þá segir hann:

Jæja þá er presturinn loksins kominn!! En það vill svo til að við Bylgja (konan hans) höfum ákveðið að koma ykkur öllum á óvart og nota tækifærið og gifta okkur í dag!!

Þau skötuhjúin komu því öllum í opna skjöldu, bæði vinum, foreldrum, systkinum og öðrum veislugestum. Það voru því eins og ber að skilja allir í hálfgerðu losti yfir þessu uppátæki þeirra, mömmurnar og pabbarnir og vinirnir hálfgrátandi af hamingju og gleði með uppátækið. Veislugestunum var því skverað út á pall í frábæru veðri og það var sungið og sprellað í brúðkaupinu. Veislan endaði svo á fínasta partýi sem stóð fram til fimm í morgun. Ótrúlega skemmtileg uppákoma hjá þeim. Enda sáu þau fram á að hafa ekki efni á halda fínt brúðkaup næstu árin enda bæði í námi og notuðu tækifærið að kría út fría veilsu þar sem að foreldrar hand voru að halda veislu fyrir hann í tilefni útskriftarinnar. Ráðahagurinn var víst bara ákveðinn með tveggja daga fyrirvara og því ákveðið að halda þessu alveg leyndu. Sérlega klókt þykir mér. Leiðinlegra þó fyrir þá sem ákváðu að koma ekki í útskriftarveisluna og misstu því af brúðkaupinu, enda heyrðist mér að e-r hefðu orðið fúlir að missa af athöfninni.

Mér skilst þó að svona fyrirkomulag á brúðkaupum sé að verða æ algengara. Að önnur hver brúðhjón geri þetta víst á laumi eða óvænt án vitneskju aðstandenda.

Gunni er annars farin til Mexíkó í útskriftarferð í tvær vikur. Skutlaði honum á völlin áðan í algjöru bömmers kasti yfir að vera ekki að fara með... en svona er þetta! Maður fær ekki allt. Ég er því alveg til að gera e-ð óbó skemmtilegt næstu vikurnar til að dreifa huganum frá því að ég gæti verið þarna úti

Why don´t you do like the trees and - leave.....

Jæja, núna er ég búin að vinna næstum viku í nýju vinnunni. Gengur annars mjög vel og frábært hvað ég fæ að gera mikið. Er farin að bóka fólk á mig í meðferð og allt. Fékk meira að segja bók til að geta skráð alla sjúklingana á mig. Meðferðin er nú reyndar oft ekki mjög flókin - stundum ekki neitt nema bara göngutúr á mínus hraða í 10 mín. eða e-ð þannig en samt.... ég er orðin sjúkraþjálfari :)

Ég er núna á frekar stuttum tíma búin að breyta mjög mikið áliti mínu á gömlu fólki. Áður en ég fór að vinna þarna þá var ég eiginlega hrædd við gamalt fólk. Ég hélt alltaf að ég ætti eftir að eiga í vandræðum með að halda uppi samræðum við það af því að kynslóðabilið væri svo mikið. Gat ekki ímyndað mér að ég ætti eftir að eiga e-ð sameiginlegt með fólki fætt um byrjun seinustu aldar. Er núna búin að fatta að þetta voru bara fordómar í mér. Allt þetta gamla fólk var e-n tíman ungt eins og ég og upplifði sömu væntingar og þrár til lífsins og ég hef einmitt núna.

Mikið af fólkinu þarna er með e-s konar heilabilun, fengið slag eða er með hrörnunarsjúkdóm. Er nú þegar búin að lenda í nokkrum skemmtilegum aðstæðum. Lenti meðal annars í samræðum við konu á níræðisaldri um daginn sem hélt því fram að hún væri nýflutt til Reykjavíkur og að hún ætti kornabarn... óþarfi að segja það en hún er víst e-ð föst í gamla tímanum. Við áttum í löngu spjalli um það hvernig er að vera ung móðir í Reykjavík. Margt fyndið samt sem fólkið segir sem ég má sennilega ekkert vera að tala um og ætla ekkert að vera að blaðra hér.

Ótrúlegt hvað maður gerir sér grein fyrir því að svona sjúkdómar gera ekki mannamun. Hver sem er getur lent í því að fá heilaslag eða annan kvilla í miðtaugakerfi eins og öðru. Það skiptir engu máli hvort maður er fátækur eða ríkur í svoleiðis aðstæðum. Það er ekki hægt að tryggja sig fyrir svoleiðis aðstæðum né borga sig út út þeim. En það skiptir hins vegar öllu hvort maður er jákvæður eða neikvæður persónuleiki að eðlisfari þegar svoleiðis ágöll dynja á. Gamla fólkið segir að hinir eða þessir séu svo lífsglaðir. Það er sennilega rétt. Fólk sem er lífsglatt vegnar yfirleitt betur bæði fyrir og eftir veikindi. Það styrkir bara ennþá betur þá lífsskoðun mína að reyna að vera ALLTAF glöð.... ekki bara stundum og ekki bara e-ð tilfallandi. Heldur hafa það bara sem lífsmottó. Hætta að vera í fýlu út í hina eða þessa af því þeir gerðu eitthvað eða vera að pirra mig á einhverjum hlutum sem ég get ekkert gert í.

Ég ætla mér því ekkert annað frekar í lífinu en að vera lífslgöð.... má bjóða ykkur að njóta þess með mér????

Þegar lífið tekur svo við aftur..

Sérstakur svona tíminn þegar maður er búinn í prófum, en er ekki byrjaður að vinna að ráði. Maður er e-n vegin svona alouf... veit ekkert hvað maður á af sér að gera. Allur tíminn seinustu vikur hefur verið svo ótrúlega skipulagður og farið hver einasta lausa mínúta í lærdóm. Á meðan á því stendur hugsar maður um alla hlutina sem maður ætlar að gera þegar prófin eru búin, svo kemur sá tími og þá veit maður varla hvað maður á af sér að gera..... mjög sérstakt.

Ég er allavegna búin í prófum................. LOKSINS!!!!!!!!!!!!

Ég byrja svo á mánudaginn að vinna á Sóltúni. Ég er bara nokkuð spennt yfir nýju starfi. Held að það sé fínt að fara loksins að vinna við það sem maður er að læra og fín tilbreyting frá seinasta sumri að vinna núna bara 8-4 vinnu. Ekki er nú verra að hafa líka svona margar vinkonur sínar að vinna á sama stað

 

Já það var svo sem auðvitað...

Ég trúi því staðfast að þessi aukning á sölu hjá H&M sé okkur mæðgum að þakka. Við höfum sennilega eytt nokkrum hundruðum þúsunda í þessari verslun í seinasta mánuði og því kemur fréttin mér ekki á óvart....  Ég tek þetta því algjörlega á mig :)

Mikil sala hjá H&M

Annríki

Æði strembin vika brátt að baki. Flutti fyrirlestur í fyrradag í skólanum sem er búinn að taka talsverðan tíma upp á síðkastið. Erfitt að standa í hópavinnu, oft erfitt að púsla saman lausum tíma hjá mörgum aðilum, sérstaklega þegar tímar eru til að verða kl.4-5 á daginn í skólanum. Búið að vera nóg að gera við þjálfun og vinnu líka og svo eru Gunni líka að klára lokaverkefnið sitt og ég hef reynt að hjálpa til við það. Ofan á þetta allt saman var fermingin hennar Betu systur á fimmtudaginn.

Ég sagði við mömmu fyrir athöfnina að ég ætlaði ekki að fara upp að altarinu og að ég ætlaði ekki að syngja.... við komum svo í kirkjuna og það fyrsta sem ég geri.... fara upp að altarinu og syngja!!! Séra Helgu Soffíu fannst svo sniðugt að þar sem við vorum svo fá sem vorum viðstödd að við myndum bara sitja öll upp við altarið og bað okkur um taka vel undir í söng. Hún má nú eiga það að hún gerði sérlega vel úr þessari athöfn. Hún náði á e-n hátt að gera athöfnina hátíðlega þrátt fyrir að það við værum bara 6 í kirkjunni eða svo. Veislan er svo á sunnudaginn. Það er nú talsvert umstang í kringum það. Veislan verður nú þó ekki stór, ca.30-40 manns.

Næsta vika verður ekki minna þéttsetin. Sérstaklega mánudagurinn. Það er margt sem er búið að sitja á hakanum upp á síðkastið. Þarf líka að klára mörg atriði og verkefni áður en ég fer út til Boston á miðvikudaginn. Hausinn á mér snýst eiginlega bara í hringi þegar ég fer að hugsa um það. Nýr kennari sem mætti í skólann í þessari viku, ákvað að setja fyrir ein þrjú verkefni, bæði einstaklings og hópaverkefni, og það á að skilast allt annað hvort núna fyrir páska eða daginn eftir páska... hell hole.....Þoli ekki svona asnaskap. Innan við mánuður í fyrsta próf og kennarar gera ekki annað en að dúndra á okkur verkefnum. Það er alltaf sama sagan. Ég er búin að vera núna þrjú ár í háskóla en maður virðist seint læra að svona er þetta alltaf.

 

En VVVVVÁÁÁÁÁÁÁ...... hvað ég hlakka til að fara út á miðvikudaginn

Vavavúva...

Erfið helgi að baki. Fór með 25 stykki af 9-11 ára skrímslum á Laugarvatn í æfingabúðir um helgina. Það tekur á...  Sérstaklega þar sem við Þórey vorum bara tvær með einu foreldri. Þetta tókst samt furðu vel.  Gekk allt smurt fyrir sig, engin meiðsli og gráturinn í lágmarki.  Það er helst að krakkarnir voru svo óþægir að það tók extra á fyrir okkur Þóreyju.  Þurftum að byrsta okkur nokkrum sinnum. Stoppuðum í Eden á bakleiðinni og fengum okkur ís. Leiðinlegt að sjá að staðurinn hefur misst gamlan sjarma. Man þegar ég fór þangað í æsku þá var alltaf troðfullt um helgar hvort sem það var vetur eða sumar. Það voru nokkrar hræður þar núna og lítið um stemningu. 

Fór annars líka á sérlega vel heppnaða árshátíð KHÍ á föstudagskvöldið.  Skemmtiatriði góð, maturinn frábær og salurinn flottur. Björgvin Franz sá um skemmtiatriði og var ógleymanlegur í því hlutverki. Við Gunni vorum manna duglegust á dansgólfinu. Er ekki frá því að ég hafi séð nýja danshlið á honum Gunna. Hann var alveg að slá mig út í flottum múvum... og þá er nú mikið sagt

Núna tekur við ansi þétt prógram fram að páskum í verkefnum í skóla, hjálpa Gunna við verkefnið sitt og undirbúningi fyrir fermingu Betu og fleira. Förum svo út til Boston 28.mars og verðum í 11 daga. Það er eins gott að ég taki með mér námsbækur af því að stuttu eftir heimkomu taka við verkleg próf og beint á eftir bókleg. Þetta er ansi stíf önn núna. Mikið af erfiðum kúrsum sem gilda mikið í einingum talið. Það er varla að það sé tími til æfinga og vinnu. Setti nýtt met í slökum fjölda æfinga í seinustu viku... allt í allt tvær æfingar! Enda líður mér frekar illa í skrokknum núna. Ætla að taka mig á... og ég held ég sé bara farin núna á æfingu. Bið að heilsaaaaaaa......